این روزها سفره عزای حسین جز موارد معدودی جمع شده است .وچه رسم بدی است که با شروع مصایب فرزندان حسین  ذکر مصایب ما تمام می شود .

اما یادمان نرود این روزها همان روزهایی است که کاروان اسرا شهر به شهر به اسم خارجی گردانده می شوند وباز  خاندان پیامبر جلوه نادانی وبی بصیرتی مردم را می بینند که برای شادی روح پیامبر فرزندانش را می آزارند .راستی چه دردی کشیدند ائمه مظلوم ما که همواره جهل ونادانی مردم را نظاره گر بودند .از آن باب علم پیامبر که باید به سوال تعداد موی ریش ان عرب جاهل جواب دهد واز امام رضای غریب که چه دردها در دل داشت ومردم ظاهر بین نمی دانستند واز امروز که مولای غریب ما  انتظار بصیرت من ومارا می کشد .

آری این روزها روزهای کتک خوردن فرزندان شهدای کربلاست . روزهای بهانه گیری اطفال یتیم ،روزهای دلتنگی رباب برای فرزندی که دیگر درآغوشش نیست و...

این روزها حسینیه ای در دلمان بسازیم ومصیبت این روزها را برای خود مرور کنیم واشک بریزیم وبا این اشک مقدس دل خود را جلا دهیم